تئلفون زنگی

شهرام گلكار

 

كامیلین آتا ـ آناسی اوشاقلارلا بیرلیكده هاراسا گئتمك قرارینا گلدیلر. قاپی‌نی كیلیدله‌ییب، كامیلی حیه‌طده قویدولار. اوسته‌لیك ائوی‌ ده اونا تاپشیردیلار. كامیل سؤزه باخان اوشاق ایدی. اونا گؤره ده امرلرینه اطاعت ائتدی. كامیل حیه‌طده وئییل دولانیب، آللاه بیلیر نه‌لر عاغیلیندان كئچیردی كی، بیردن تئلفون زنگ چالدی. تئلفون ایكی كره زنگ چالمامیشدی كی، كامیل اوزونو آچیق پنجره‌نین یانینا یاخینلاشدیریب و پنجره‌نین تورونون دالیندان تئلفونا یئته‌جك سسله دئدی: «ائوده كیمسه یوخدور». آمما تئلئفون دینله‌مه‌ییب یئنه زنگ چالدی. كامیل حیرصلندی: «ائشیتمیرسن، دئدیم كی، ائوده كیمسه یوخدور، قوناق گئدیب‌لر.» آمما تئلئفون كامیلی اله سالیرمیش كیمی، یئنه زنگ چالیردی. آرتیق كامیل چیلغینجاسینا اؤزوندن چیخمیشدی. بو دفعه یوكسك دره‌جه‌ده سسینی اوجالداراق باغیردی: «اَیه! كارسان؟! دئمیرم كی، ائوده هئچ كس یوخدور.» تئلئفون دورمادان زنگ چالیردی. كامیل: «عجب حیوان‌دیر!»

دوغورداندا غریبه‌دیر. ائوی كامیله تاپشیرمیشدیلار، آمما تئلئفون زنگی سؤزه قولاق آسمیردی.